مهندسی المپیک 2020 در بازی های آسیایی 2018 - وبلاگ ورزش و تندرستی

به گزارش وبلاگ ورزش و تندرستی، بازی‌های آسیایی 2018 اندونزی را باید میدانی برای کسب تجربه جهت حضوری موفق در رقابت های مهم المپیک 2020 توکیو تلقی کرد و درمقابل ناکامی های احتمالی صبور بود.

به گزارش وبلاگ ورزش و تندرستی ورزش ایران برای رهایی از بند حسرت کسب مدال در المپیک ها باید رقابت های المپیک آسیایی را به منزله میدانی در راستای آماده سازی فنی_ ذهنی و کسب تجربه تلقی کند و با برنامه ریزی بلند مدت گام به این رقابت ها بگذارد. نه اینکه کسب مدال در این بازی ها اهمیت نداشته باشد؛ این دیدگاه نیز درست نیست و در پس دست یابی به تجربه باید نیم نگاهی هم به اندوخته های مدالی داشت و دست کم به لحاظ کسب تعداد مدال با دوره های قبل یکسان پیش رفت اما به واقع این رقابت ها نباید هدف ورزش ایران باشد وباید این بازی ها را پیش زمینه ای برای کسب مدال های بیشتر در رقابت های المپیک قرارداد. تیم فوتبال امید ایران با همین دیدگاه وارد رقابت های آسیایی شده و قصد دارد دراین عرصه بیشتر به هماهنگی برسد ودر میدانی مهم جوان هایش را در بوته آزمایش قرار دهد. گرچه رسیدن به مهم ترین مدال بازی های آسیایی دستاورد بزرگی برای امید های ایران محسوب می شود و قهرمانی، حداقل فایده ای که برای بازیکنان این سطح خواهد داشت این است که از خدمت سربازی معاف می شوند اما رویکرعالی وآینده نگرانه باید صعود به المپیک 2020توکیو باشد که چنین دیدگاهی خوشبختانه از ماه ها قبل در تیم امید ایران تزریق شده و هدفگذاری ها به سمت وسوی صعود به المپیک آتی شکل گرفته است. البته نه فقط در تیم فوتبال ایران بلکه در غالب رشته های تیمی و حتی فردی چنین دیدگاهی شکل گرفته که باید این مهندسی را به فال نیک گرفت و از آن حمایت کرد. ورزشکاران حاضر در رقابت های آسیایی 2018جاکارتا عموما با همین دهدف به رقابت های آسیایی اعزام شده اند تا شاید در آینده ای نه چندان دور افتخارات بزرگ تری برای ورزش ایران به دست آورند. بدون شک رسیدن به مدال های المپیک 2020توکیو ارزش و منزلت بیشتری در قیاس با مدال هایی خواهد داشت که در رقابت های آسیایی توزیع می شودو عزم رسیدن به دستاوردهای بزرگ تر در میدان هایی بزرگ تر باید به خوبی در وجود ورزشکاران ایرانی حاضر در جاکارتا تزریق شود که این هدفگزاری در غالب رشته های مهم شکل گرفته است اما رسانه ها نیز باید در این راستا به خوبی ورزشکاران ایرانی را حمایت کنند و عرصه را برای آن ها بگذارند ودر انتظار نتایج آن ها در بازی های المپیک بنشیند ودر حقیقت برآینده آن بازی ها را ملاک ارزیابی و سنجش قراردهند. بنابراین چنانچه ورزش ایران نتوانست در این آوردگاه به لحاظ کسب مدال افتخارات گذشته را تکرارکند نباید به عملکرد کاروان اعزامی ورزش ایران به رقابت های بازی های آسیایی خرده گرفت و باید 2 سال دیگر صبر و تحمل کرد تا نتایج ورزش ایران در رقابت های المپیک نمایان شود. بدون شک اگر ورزشکارن ایرانی با این برنامه ریزی بلند مدت به خوبی حمایت شوند، تردیدی نیست که در المپیک به توفیق می رسند و چه بسا همین تیم امید فوتبال ایران که با میانگین سنی زیر21سال راهی رقابت ها شده و در شرایط سخت تمرینی و آماده سازی امروز رخ دررخ عربستان قرارمی گیرد، بتواند در سال آتی جواز صعود به المپیک را بعد از 42سال به دست آورد ودربازی های توکیو نیز عملکرد درخشانی داشته باشد. این احتمال دور از ذهن نیست که در دیگر رشته ها نیز اتفاقات بزرگی رخ دهد وجوان های بی تجربه و میدان ندیده ای که امروز در غالب تیم های ورزشی ایران به رقابت ها رفته اند، افتخارات بزرگی را در المپیک آینده نصیب ورزش ایران کنند.

1