دکتر بجانی: ورزش در مدارس به بحران رسیده است، با کمبود امکانات در مدارس مواجهیم - وبلاگ ورزش و تندرستی

به گزارش وبلاگ ورزش و تندرستی، دکترای مدیریت ورزش معتقد است که در زمینه ورزش مدارس، کوشش ها کافی نبوده و نیازمند کوشش های بیشتر هستیم.

ابوالفضل بجانی در گفت وگو با وبلاگ ورزش و تندرستی، درباره وضعیت ورزش در مدارس ایران با توجه به اهمیت آن، اظهار کرد: در زمینه ورزش در مدارس کارهای بزرگی اجرا شده ولی این زحمات در مقابل با احتیاجهای جامعه کافی نیست و باید کوشش های فراوانی در این راستا انجام گردد.

او با انتقاد از کمبود معلم ورزش در مدارس، گفت: معتقدم با اینکه آموزش و پرورش معلمان تربیت بدنی زیادی را جذب نموده است ولی این مقدار نیرو کافی نبوده و شاهد آن هستیم که معلم غیر ورزشی در زنگ ورزش حضور پیدا می نمایند و این موضوع به غیر مهم بودن امر ورزش در مدارس اشاره دارد.

این استاد دانشگاه، خاطر نشان کرد: نبودن معلمان کافی به دانش آموزان القا می نماید که ورزش امری مهم و ضروری نیست، علاوه بر این مسائلی از جمله نبودن ساعات کافی برای ورزش در مدارس وجود دارد که با توجه به فعالیت های کم بدنی که در سطح جامعه مشاهده می گردد احتیاج است که این تحرک و فعالیت را در مدارس تقویت کنیم.

او با بیان اینکه فضای ورزشی در مدارس نقش مهمی دارد، تاکید نمود: متأسفانه در تمامی مدارس کشور امکانات خوبی نداریم. شاید در چند شهر بزرگ اوضاع کمی خوب باشد ولی در شهرهای دیگر شاهد آن هستیم که فضای مطلوب برای ورزش در مدارس وجود ندارد و باید فضاهای ایده آل ورزشی را برای ورزش دانش آموزان در تمامی مدارس ایجاد کنیم و شاهد هستیم که برخی از مسئولان دنبال عکس و مستند سازی هستند و دلسوزانه برای پیشرفت ورزش کوشش نمی نمایند.

بجانی درباره المپیاد ورزشی در مدارس، یادآور شد: به اعتقاد من هر پدیده انسانی نکات مثبت و منفی دارد. المپیاد ورزشی باعث نشاط در مدارس می گردد و به دانش آموزان انگیزه می دهد که خود را در آن مسابقات نشان دهند که این باعث افزایش روحیه آنان می گردد ولی من مخالف المپیاد ورزشی هستم زیرا وقتی که بر رقابت و مسابقه تاکید زیادی می گردد، اصلاً هدف و رسالت ورزش در مدارس فراموش می گردد و همچنین به جای حضور همگی دانش آموزان یک عده خاصی در آن مسابقات شرکت می نمایند. در قانون المپیاد ورزشی آمده است که باید این مسابقات خارج ساعات مدرسه انجام گردد ولی شاهد آن هستیم که در زنگ ورزش این مسابقات برگزار می گردد و حق دیگر دانش آموزان که در آن مسابقه شرکت نمی نمایند ضایع می گردد.

او همچنان اضافه کرد: ایراد دیگری که می توان به المپیاد ورزشی گرفت این است که به جای اینکه الفبای ورزش را در دانش آموزان نهادینه کند، بحث رقابت را میان می کشد و مدال آوری را برجسته می نماید که این کار مخصوصاً در دوره ابتدایی می تواند ضربه بزرگی به دانش آموزان بزند.

بجانی گفت : ورزش مدارس به عنوان هویت مستقل شناخته نمی گردد و زیر مجموعه های بخش فوق برنامه هاست و همین موضوع باعث می گردد استعدادها به شکوفایی نرسند و همچنین ورزش را در مدارس در درجه دوم اهمیت خود قرار دهد. اگر الفبای ورزش در مدارس به درستی آموزش داده گردد خواهیم دید که مسائل و ناهنجاری های قامتی، چاقی، افسردگی و … کاهش می یابد. اگر ورزش نهادینه گردد حتی بعد از دوران مدرسه هم افراد جامعه ورزش می نمایند و این مانند خواندن و نوشتن است و این نهادینه کردن ورزش بسیار مهم است و می تواند مشارکت مردم را در ورزش زیاد کند.

او در انتها اعلام نمود: کمبود معلمین متخصص و دلسوز، کمبود امکانات و برنامه ریزی مسابقات رقابت محور باعث شده از وضع مطلوب فاصله بگیریم و تمام این تقصیر هم نمی توان بر دوش آموزش و پرورش انداخت و باید تمام ارگان ها به آموزش و پرورش در این امر کمک نمایند تا به امید خدا بتوانیم از فقر حرکتی که جامعه به وجود آمده است نجات پیدا کنیم.